معرفی کاشف گوگرد

گوگرد یک عنصر طبیعی است که طبیعت آن را می سازد. گوگرد یا سولفور یک ماده شیمیایی با اهمیت برای حیات تمامی موجود زنده است که در ساختار آمینو اسید ها و پروتئین ها مشارکت می کند. این نافلز زرد رنگ یک ماده ای بد بو و بد طعم با ساختار کریستالی است که در طبیعت به صورت سولفید و سولفات یافت می شود. به دلیل اینکه منشاء گوگرد در پوسته کره زمین می باشد و این ماده به وفور بخصوص در مناطق آتشفشانی یافت می شود ، بنابراین اکتشاف آن در تاریخ به شخص خاصی نسبت داده نشده است. اما با توجه به اینکه زکریای رازی کاشف اسید سولفوریک (جوهر گوگرد) می باشد ، بنابراین کشف عنصر گوگرد نیز به این دانشمند نسبت داده شده و وی را کاشف گوگرد می شناسند.

 

زکریای رازی کیست

حکیم ابوبکر محمد بن زکریای رازی ، دانشمند و پزشک ایرانی که فردی همه چیز دان بوده است ، با بزرگترین کشف خود در تاریخ یعنی الکل شناخته می شود. اما این شیمی دان برجسته اکتشافات مهم دیگری همچون اسید سولفوریک و نفت سفید را داشته و آثار برجسته ای در زمینه ستاره شناسی ، منطق و ریاضیات هم دارد. گوگرد که یکی از اکتشافات این دانشمند بزرگ است ، جزء ضروری مورد نیاز بدن موجودات زنده می باشد. این ماده در تولید مواد غذایی ، صنعت ها و تولید کود به صورت گسترده ای استفاده می شود.

محمد بن زکریای رازی کاشف گوگرد و الکل که اروپایی ها وی را با نام رازس یا الرازی می شناسند ، در شعبان سال ۲۵۱ هجری در شهر ری در ایران متولد شد. رازی در جوانی علاقه زیادی به کیمیاگری (تبدیل مس به طلا) داشته است و به دلیل استفاده از مواد شیمیایی خطرناک در این فن ، چشمش دچار آسیب می شود و همین آسیب موجب تغییر مسیر وی به سمت پزشکی می گردد تا بتواند چشم آسیب دیده خود را درمان کند. وی برای آموختن طب به بغداد سفر کرد تا در بیمارستان بغداد به فراگیری این علم بپردازد. رازی پس از مدت نامعلومی دوباره به ری بازگشت و ریاست بیمارستان ری را تا پایان عمر به عهده گرفت. او در سالهای پایانی عمر خویش به دلیل صدمات شدیدی که از بخارات مواد شیمیایی بخصوص بخار جیوه دریافت نمود دچار نابینایی شده و در شعبان سال ۳۱۳  هجری درگذشت. البته وی دارای باورهای خاصی در مورد ادیان بود و به همین علت بارها در دادگاه های دینی مورد محاکمه قرار گرفت. نقل قول هایی هم وجود دارد که بر اساس آنها ، آنقدر کتاب های رازی را بر سرش کوبیدند که همین امر سبب کوری او در پایان عمرش شده است.

با وجود این که محمد بن زکریای رازی ، دانشمند و شیمیدان (کیمیاگر) و کاشف گوگرد و الکل و اسید سولفوریک بوده است اما آثار متعددی در علوم دیگر همچون پزشکی ، فلسفه ، ریاضیات و ستاره شناسی دارد. ابن‌الندیم در کتاب الفهرست ، تعداد آثار زکریای رازی را یکصد و شصت و هفت می داند. رازی اولین کسی بود که استفاده از پنبه را به دلیل جلوگیری از زخم شدن بدن بیماران وارد علم پزشکی نمود. همچنین به صورت تخصصی به تشخیص بیماری های آبله و سرخک پرداخت. وی پایه گذار تست اولیه دارو ها بر روی حیوانات و بررسی اثرات آنها و سپس تجویز برای انسان است. مورخ انگلیسی سایریل الگود ، محمد بن زکریای رازی را پدر علم طب  اطفال می داند زیرا او اولین نوشته های اختصاصی در مورد بیماری های کودکان را به صورت تخصصی ارائه نموده است.

محمد بن زکریای رازی پایه گذار علم شیمی نوین می باشد و به همین لحاظ باید او را بنیان گذار علم شیمی دانست. او برای اولین بار عناصر را به دو دسته فلز و شبه فلز تقسیم بندی نموده و کاشف گوگرد و کاشف الکل است. همچنین روش تولید اسید سولفوریک که پایه تولید سایر اسید ها است را کشف نمود. این دانشمند بزرگ ، مخترع مرگ موش (اکسید آرسنیک) ، ضد عفونی کننده زخم (استات مس) ، اسید سیتریک (اسید مرکبات) و داروهای آلکالوئیدی است و با اثر دهی آب آهک یا کربنات کلسیم با نشادر ، اسید کلریدریک تولید نمود.