کربنات کلسیم در شیشه سازی

کربنات کلسیم دارای کاربرد های بسیار گسترده ای است و در اکثر صنایع از آن استفاده می شود. یکی از صنایعی که کربنات کلسیم را به شکل وسیعی مورد مصرف قرار می دهد ، صنعت تولید شیشه و سرامیک است. شیشه در طبیعت نیز وجود دارد. این ماده در اثر ذوب شدن نوع خاصی از سنگ در فشار و دمای بالا نظیر فوران های آتشفشانی ایجاد شده و و پس از سرد شدن حالت شیشه ای به خود می گیرد. کربنات کلسیم در اکثر صنایع تولیدی و ساختمانی نقش ماده پر کننده را دارد. همچنین به عنوان یک تصحیح کننده محیط های اسیدی کاربرد دارد ولی نقش کربنات کلسیم در تولید شیشه متفاوت می باشد.

کربنات کلسیم در تولید شیشه به عنوان یک ماده نگهدارنده ، تثبیت کننده و اصلاح کننده غلظت و نیز افزایش دهنده استحکام و ماندگاری این محصول مورد مصرف قرار می گیرد. البته کربنات کلسیم مورد مصرف در صنایع تولید شیشه باید ویژگی های خاصی داشته و از هر نوع کلسیم کربنات نمی توان برای این منظور استفاده نمود. برای مثال ، کربنات کلسیم مصرفی در تولید شیشه باید دارای کمترین میزان آهن ، خصوصیات شیمیایی پایدار و میزان اندک رطوبت باشد. نوع خاصی از این کانی معدنی که با نام کربنات کلسیم دولومیتی شناخته می شود هم در صنعت شیشه به عنوان تثبیت کننده کاربرد دارد. دولومیت نوعی کربنات کلسیم حاوی منیزیم است که می تواند مقاومت شیشه تولیدی را در برابر فشار های طبیعی یا شیمیایی افزایش دهد.

کربنات کلسیم در تولید شیشه و سرامیک

نقش کربنات کلسیم در تولید سرامیک

سرامیک نیز همانند شیشه صنعت ساختمان سازی را متحول کرده است. امروزه دیگر نمی توان ساختمانی را یافت که از سرامیک در ساخت آن استفاده نشده باشد. سرویس های بهداشتی ، پارکینک ، کف سازی منازل و … همه به منظور شستشوی راحت تر و ظاهر زیبا و یک دست از سرامیک ساخته می شود. بازار سرامیک به دو گروه سرامیک شیشه ای و کاشی سرامیکی متخلخل تقسیم بندی می گردد. ماسه سیلیسی و کربنات کلسیم دو ماده اصلی در تولید سرامیک محسوب می شوند. با وجود اینکه در این صنعت بهتر است از آهک زنده با فرمول اکسید کلسیم استفاده گردد ولی کربنات کلسیم جایگزین ارزان قیمت آهک زنده و با همان ویژگی ها است. کربنات کلسیم یک کمک ذوب برای کاهش دمای ذوب مواد اولیه تولید کننده سرامیک است. این محصول همچنین استحکام شیمیایی و مکانیکی ساختار شیشه ای سرامیک را افزایش داده و نیاز به حرارت برای ذوب شدن را کاهش می دهد که از نظر هزینه حامل های انرژی بسیار به صرفه است.