آشنایی با تاریخچه تولید سود مایع سوز آور
سود مایع با فرمول شیمیایی سدیم هیدروکسید NaOH در ابتدا برای تولید صابون مصرف شد. پیش از مصرف کاستیک سودا برای این منظور ، از سودا اش یا همان کربنات سدیم به عنوان ماده قلیایی از قرن شانزده میلادی استفاده می شده است. اگرچه می توان دیگر مواد قلیایی نیز برای این منظور مصرف نمود ، ولی سود مایع کاستیک دارای مزایای بیشتری می باشد. نوشته هایی در یکی از کتب عربی به قلم المظفر یوسف ابن عمربن رسول ، حاکی از آن است که تاریخچه مصرف سود مایع سوز آور به پیش از قرن سیزده باز می گردد.
مطالب مرتبط
با توجه به اینکه در هزاره های قبل ، پلاستیک و یا استیل ضدزنگ برای نگهداری سود مایع وجود نداشته ، بنابراین شکل آن به صورت امروزی نبوده است. تا پیش از سال ۱۷۹۱ برای تولید صابون از ترکیب کربنات سدیم و آهک استفاده می شده ، سپس آن را شسته و به همراه نمک در ظرف آب می شستند. در سال ۱۷۹۱ دانشمندی به نام سرچ نیکولاس لبلانک ، روشی به نام پروسه Leblanc را به عنون اقتصادی ترین روش برای تولید صابون ابداع کرد. وی در این روش از ترکیب کربنات سدیم با آهک زنده (اکسید کلسیم) برای این منظور سود برد. البته بعد ها از کربنات سدیم صنعتی برای تولید سود مایع استفاده شد زیرا تا آن زمان ، کربنات سدیم طبیعی که از خاکستر حاصل از سوختن گیاهان به دست می آمد مصرف می کردند که دارای ناخالصی های فراوانی بود. نهایتا از ابتدای قرن بیستم ، روش الکترولیز کلرید سدیم جایگزین روش های قبلی تولید شد که امروزه نیز کاربرد دارد.
تولید صابون ، پایه گذار تولید و مصرف سود مایع در زندگی بشر بوده است اما رفته رفته صنایع مختلف پی به مزایای فراوان کاستیک سودا بردند و به مرور آن را در صنایع نساجی ، تصفیه آب ، تولید نمک های شیمیایی ، تولید آلومینیوم از آلومینا ، کاغذ سازی و بسیاری مصارف دیگر استفاده کردند. امروزه سود مایع و نوع جامد آن یعنی سود پرک به عنوان پر مصرف ترین ماده شیمیایی در سطح جهان تولید و مصرف می شود به طوری که تولید سالیانه آن به ۶۰ میلیون تن می رسد. کشور هایی که دارای اقتصاد قوی تری هستند ، میزان بیشتری سود مایع تولید می کنند و می توان تولید آن را به عنوان یکی از مالفه های توسعه یافتگی دانست. تولیدکنندگان عمده سود مایع در جهان آمریکا ، چین و کشور های اروپایی می باشند و در کشور ما نیز به اندازه نیاز داخلی سود مایع تولید می گردد.
